در جامعه ایل نشین بعد از تولد فرزند، از ریش سفید و یا روحانی محل دعوت می شود تا اسم خوبی متناسب با اوضاع به او بگذارد. در زمان های بسیار قدیم فزندان ذکور را بلافاصله نام گذاری نمی کردند، بلکه اجازه می دادند او بزرگ شود و به هنگام جوانی رشادتی از خود نشان بدهد، آنوقت متناسب با آن کار خارق العاده اش او را نام گذاری می کردند.
در بین ترکمن ها رسم است چنانچه کسی از خانواده، قبلا فوت کرده باشد، اسم توفی را با توجه به مرد یا زن بودنش روی نوزاد می گذارند، در این صورت اگر نوزاد دختر باشد و مادر بزرگ مرده باشد، نام مادربزرگ بر نوزاد نهاده می شود و در فامیل او را به اسم اِجه (مادربزرگ) ، اگر اسم مادر بزرگ مادری بر نوزاد بگذارند او را ماما (مادربزرگ) صدا می زنند و اگر نوزاد پسر باشد و از طرفی پدربزرگ مرده باشد، نام پدربزرگ را بر روی نوزاد می نهند و او را کاکا (پدربزرگ) ، اگر اسم پدربزرگ مادری بر نوزاد بگذارند او را باوا (پدربزرگ) صدا می زنند.
بنابراین نام افراد در بین ترکمن ها همیشه زنده است و این نام بترتیب از نورادی به نوزادی دیگر انتقال می یابد.
از طرفی مادر خانواده (مادربزرگ نوزاد) به کسی که به نوزادش اسم گذاشته، خواه روحانی محل یا ریش سفید خانواده باشد هدیه ای می دهد و سپس برای نوزاد دعا گرفته و به گردن او می اندازند تا چشم نخورد. این دعا مدتها به گردن نوزاد آویخته می ماند. اگر نوزاد اسم پدربزرگ و یا مادربزرگ را بخود بگیرد، جشن مفصلی برگزار می شود و در آن صورت بستگان و نزدیکان می آیند و زنده شدن نام مرده را تبریک می گویند.
بعد از چهل روز نوزاد را طی مراسمی به خانه پدر و مادر زن می برند تا او را به پدربزرگ و مادربزرگ (مادری) نشان بدهند. آنجا نیز همسایه ها و فامیل جمع می شوند و روی نوزاد سکه و نقل و نبات می ریزند و هر کدام هدیه ای به او می دهند. در این مراسم پدربزرگ و مادربزرگ (مادری) هدیه ای ارزنده به نوه خودشان می دهند. این هدیه شامل: گاو، گوسفند، پارچه، لباس، پول، مرغ، و خروس می شود.
ضمنا بعد از تولد، غذای مخصوصی به نام بولاماق پخته و طی مراسمی صرف می شود.
یکی دیگر از مراسم تولد نوزاد این است که زیر بالش نوزاد قرآن، نان و کارد می گذارند. کارد برای دور کردن شیطان و دشمن و ارواح خبیثه، نان به نشانه برکت و بی نیازی وی در طول زندگی و قرآن به نشانه اعتقاد به اسلام است.
نظرات شما عزیزان: